Kena berubah untuk maju.....

Memang sudah dijangka cuti sekolah akan pastinya memberi sinar kepada homestay ini. Bila cuti sekolah je banyakla tempahan untuk menginap di homestay ini. Tapi sayangnya kuantiti yang sedikit tak dapat memenuhi semua permintaan. Terpaksa la tolak. Pernah terfikir kan bagus kalau yang tak dapat menginap sebab dah penuh tu check-in hari lain tapi mana mungkin sebab program atau aktiviti mereka memang pada tarikh yang sama. Biasanya mereka datang sebab jemputan kenduri kahwin la masa cuti sekolah ni.... Dan terbaru ni Martapura pun sekali lagi dipenuhi pelanggan. Alhamdulillah, bila pelanggan masuk bermakna rezeki masuk. Tapi ada juga cerita tak sedap bila mereka keluar. Kita sama berkongsi supaya sama-sama perbaiki. Bukan ke kita nak menuju negara maju 2020? Penduduk negara maju biasanya bersikap positif dalam segala perkara. Positif maksudnya baik la... Pertamanya sampah, masalah yang tak pernah selesai sampai bila-bila selagi manusia bergerak. Bukan nak marah sebab ada sampah tapi buang la dalam tong sampah yang disediakan. Jangan la campak mana suka. Kalau sampah kering mungkin ada maaf juga tapi kalau bekas makanan berkuah dilonggok tepi dinding, menjijis-jijis... alamak, ingat ye sikap kita melambangkan mentaliti pemikiran kita. Ada jugak yang tak off air-cond. Dah awak nak keluar tu apa salahnya petik sekali suis air-cond tu sebelah pintu je. Yang peliknya suis lampu boleh pulak di off kan. Kan ke macam ada agenda tersembunyi. Lampu tak mati nanti tuannya nampak, kalau aircond tak mati tuannya tak nampak. Biarlah kena letrik lebih, aku dah bayar bilik ni.... Sebenarnya sikap macam ni kena ubah. Cuba fikir sejenak kalau awak off letrik masa awak keluar awak sudah mengelak pembaziran. Bayaran pun kena bayar RM60 juga. Tapi kalau awak tak off letrik awak sudah membazir sedangkan bayaran bilik tak dikurangkan sedikit pun. Apa yang awak dapat? Adakah awak puas kerana saya kena bayar bil elektrik lebih? He, he, he... inilah yang saya maksudkan tadi kena berfikir seiring dengan tahap negara maju. Alasan taknak buang sampah pun lebih kurang sama la macam tu. Ala, kan kita bayar bilik ni, nanti dia kemas la, kalau tak takde kerje pulak dia. Kerana nak bagi keje jadilah sampah basah berlonggok tepi dinding, soya dalam sinki dan sebagainya. Alhamdulillah, kita buat je la keje kita. Tapi benda-benda macam ni akan berubah sedikit demi sedikit. Bila masyarakat dah biasa nanti. Saya nak kaitkan satu contoh. Dulu orang buat kenduri kahwin semua makan berhidang. Satu hidang empat orang, kalau datang dua orang kena cari dua lagi untuk cukupkan korum. Kalau datang enam orang anak berempat makan dulu ibu ayah tunggu dua lagi ahli kumpulan. Tapi sekarang semua kenduri kendara guna sistem buffet, senang. Masa zaman peralihan dulu bukan senang nak terus terima sistem buffet ni. Ada yang kata payah nak bajet lauk la takut orang ambil banyak, nanti tak cukup lauk tuan rumah yang susah. Ada yang kata takde sikap bekerjasama la, sebab tak payah panggil orang lain anak beranak je dah boleh handle satu majlis. Ada seribu satu macam alasan. Tapi sekarang bila dah terbiasa nampaknya lebih senang sistem buffet ni. Tapi bukan semua berperangai macam ni. Ada yang kita masuk nak kemas bilik macam takde orang check-in, bersih je. Selimut pun tersusun rapi. Lantai siap bersapu lagi. Terima kasih tuan. Ini tentu jenis yang dah biasa berjalan ni. Jenis pembersih. Ini tulis macam ni marah ke? Oh tidak, sekadar menulis untuk sama-sama ambil iktibar. Langsung tak marah sedikit pun sebab terfikir juga kadang-kadang emak ayah dah tegur suruh kemas tapi si anak buat tak tau je. Anak umur baru nak masuk remaja ni memang perangai kena sabar sikit. Takkan tak boleh nak buang sampah bungkus makanan dalam tong sampah depan pintu je. Takkan nak petik suis tepi pintu pun tak mampu buat. Takkan itu pun ayah emak nak check. Tapi anak pun bukan sebab malas atau dengki tapi mungkin terlupa. Sangka baik la kita....